เวลาในขวดแก้ว     บางคนผ่านเข้ามาในชีวิตเราและก็ผ่านไป ในขณะที่บางคนได้เข้ามาและทิ้งรอยไว้ในใจเรา และสิ่งนั้นทำชีวิตเราเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม..   เมื่อฉันเริ่มตกลงปลงใจที่จะเป็นฆาตกรทางอินทราเน็ตเมื่อหลายปีก่อน (รับจ้างฆ่าเวลาเหมือนคนหลายหลายคนแถวแถวที่จากมา) สมัครเข้าเป็นแนวร่วมของ hotmail.com ก่อนอื่นเลย   ตอนนั้นยังไม่เรื่องมากเหมือนเดี๋ยวนี้ ไม่ได้ใช้ส่งเมล์ รับเมล์อย่างเดียว แต่ตั้งใจจะเปิดประตูเอ็มเอสเอ็นด้วย เก็บไว้เมย์เดย์ (ขอความช่วยเหลือเวลาที่มีปัญหาน้อยปัญหาใหญ่) ไม่ใช่สุขสันต์วันเมย์เดย์ ตั้งท่าจะรำวงวันเมย์เดย์อีกแล้วซี   จาก MSN ก็มาเปิดหน้าต่าง คิวคิว วันนั้นฉันนั่งดูการทำงานของเวบ เคยนั่งทำสถิติถึงตีสาม โดยที่ไม่ได้คุย แค่อยากรู้กลไกการทำงาน ก็เหมือนที่เคยย่องเข้าเวบแชทตอนเช้ามืด เพียงแค่อยากรู้ว่าจะมีคนดูแลเวบไหม มีคนคุยไหมแค่นั้น จากนั้นก็เข้าไปคลุกไอซีคิว ลองต่อสายแลนด์เองเพื่อตอบโต้ก็เคยทำ   มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นตรงนี้ ตรงที่นั่งอยู่เนี่ย..เคยโดนดีดเกือบตกเก้าอี้.. เคยหัวทิ่มหัวตำ โดนเบรคแบบยกล้อ เคยถลาแบบตกอิสระเพราะถ้อยคำ และบ่อยไปที่อกหัก ฟกช้ำดำเขียว เหมือนจะเป็นแผลถูกน้ำร้อนลวก   บางทีเหมือนโดนระเบิดปลาทู อะไรประมาณนี้แหล่ะ น่าแปลกใจจริง ฉันก็เล่นอยู่ในบ้านของฉันแท้แท้.. บางทีนั่งเซ่อเลย นั่งมองจอแบบแค้นนนน.... บางทีก็มีปิ๊งเล็กเล็กให้พอเยียวยาโรคกระด้างแดดกระด้างลม   มีหลายวันที่หัวใจพองโตคับโลกสีชมพู บางครั้งฉันก็แค่อยากเป็นหนุ่มน้อยช่างเจรจา มีเกลอแก้วที่รักมากมากอยู่หนึ่งคน (ถ้านานกว่านี้อีกหน่อยจะเป็นเกลอขวด) เพิ่นน่ารักเสด็ดสะเด่า คุยเก่ง ดูลายพิมพ์แล้วกะล่อนสุดสุด   นี่จะครบรอบสิบสองปีแล้วที่คบกันมา ตอนนี้ดังแล้วแยกวง ทำทีเหมือนจะหายเงียบไปไม่มาดูแลเพื่อนฝูง แต่รู้ว่ายังอยู่แถวนี้ไม่ไปไหน ก็ฉันมีสัมผัสพิเศษ!! ไม่รู้ว่าได้เฟอรารี่คันใหม่หรือยัง ตอนนั้นเพิ่นปรารภว่าจะซื้อรถใหม่ เพิ่นชอบใจ เปอจ๊วต เอ้ยไม่ใช่..เปอร์โยต์จ้ะ..   จริงจริงแล้ว ฉันไม่มีความรู้เรื่องเปอร์โยต์ (อย่างอื่นก็ไม่รู้นิ) แต่ฉันก็อยากเอาใจเพื่อน บอกว่า ..อือ..บอดี้สวย ..แต่เครื่อง..ไม่รู้.. เพิ่นจะมองหา เปอร์โยต์ 505 ฉันอุตส่าห์มองหารถที่เกลอแก้วสนใจ เห็นแต่ 405 305 ไม่บอกกันสักคำว่าให้ไปหาแหล่งไหน..   หากวันนั้นฉันรู้สักนิด..ว่าเธอมีใบ้เด็ด .. ฉันจะเหมาหมดทั้งแผงเลยที่มีท้าย 505 ก้องวดนั้นออกมาเจ๋งเจ๋งเลย 505 จะกลับหน้ากลับหลังกี่รอบมันก็ยังเป็น 505 อยู่ดี อ่ะนะ..แห้ว ยังไงก็เป็นแห้ววันยังค่ำ มันจะเป็นสมหวังไปได้ยังไง.. รู้ไหมถ้าฉันรับโชคคราวนั้น ฉันจะแบ่งล้อเฟอรรารี่ให้เกลอหนึ่งล้อ   จากวันนั้นแล้วก็ไม่ได้เจออีก..ในชื่อเดิม..ใช่..เพิ่นโผล่มาทักทายฉันในชื่ออื่น .. ..เป็นใครอีกคนที่มุ่งมั่นจะให้ฉันมีเวบไซต์เป็นของตัวเอง..   มันเรื่องง่ายง่ายซะที่ไหนกันเล่า มันไม่ใช่แค่จดโดเมนเนม หนังสือการสร้างเว็บเต็มบ้าน จะสร้างห้องสมุดประชาชนได้แล้ว แต่ไม่เห็นมีเล่มไหนจะรับรองว่าเว็บของฉันจะประสบความสำเร็จ   ฉันไม่อาจทนดูความล้มเหลวของตัวเอง เพื่อนเอ๋ย อย่าเสียใจเลยนะที่ลุ้นฉันไม่ขึ้น เพราะฉันเสียใจมากกว่า ที่ทำให้เพื่อนผิดหวัง ฉันมองหาเธอเสมอในทุกหน้าต่าง ก่อนที่จะหน้าต่างจะปิดลงทีละบาน ทีละบานจนหมด   ฉันมองหาเพื่อนคนที่พูดจ๊ะ..จ๋าได้เพราะนัก "พี่รุ้งจะใช้ Dreamweaver หรือจ๊ะ ?" "เลือกดรีมเถอะจ้ะ ง่ายดี" ฉันไม่ค่อยได้เห็นเด็กรุ่นใหม่ๆใช้คำ จ๊ะ จ๋า สักเท่าไหร่ รู้สึกประทับใจ จนติดใช้จ๊ะ จ๋ามาด้วยจนเดี๋ยวนี้   เมื่อกาลเวลาเก่ามาบรรจบอีกครั้งอย่างเหงาเหงา ฉันรู้จักเธอดีจากฮัลโลวีนในวันนั้น ..วันปล่อยผี.. มันเป็นบทสรุปง่ายง่าย เธอเป็นคนนั้นคนนี้มาหลอกฉันได้ ฉันควานหาตั้งนานกว่าจะได้รู้ที่มาคนเสียงเข้ม "คืนนี้เจอกัน"   หลอกได้เป็นสิทธิ์ของเธอ แต่เชื่อหรือไม่เป็นสิทธิ์ของฉัน ก็หลอกใครหลอกได้ แต่หลอกตัวเองได้ที่ไหนกันเล่า ? จริงไหม คุณเพื่อน ? ' รักเธอ    เพลงประกอบ : Time in the bottle
Seize the day. Make your lives extraordinary. - - From The Dead Poets Society - - ทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วชีวิตคุณจะไม่ธรรมดา