Neric-Club.Com
  สารบัญเว็บไซต์
  ทรัพยากรคลับ
  พิพิธภัณฑ์หุ่นกระดาษ
  เปิดประตูสู่อาเซียน@
  พันธกิจขยายผล
  ชุมชนคนสร้างสื่อ
  คลีนิคสุขภาพ
  บริหารจิต
  ห้องข่าว
  ตลาดวิชา
   นิตยสารออนไลน์
  วรรณกรรมเพื่อเยาวชน
  ลมหายใจของใบไม้
  เรื่องสั้นปันเหงา
  อังกฤษท่องเที่ยว
  อนุรักษ์ไทย
  ศิลปวัฒนธรรมไทย
  ต้นไม้ใบหญ้า
  สายลม แสงแดด
  เตือนภัย
  ห้องทดลอง
  วิถีไทยออนไลน์
   มุมเบ็ดเตล็ด
  เพลงหวานวันวาน
  คอมพิวเตอร์
  ความงาม
  รักคนรักโลก
  วิถีพอเพียง
  สัตว์เลี้ยง
  ถนนดนตรี
  ตามใจไปค้นฝัน
  วิถีไทยออนไลน์
"ในยุคสมัยแห่งโลกแฟนตาซี ปลาใหญ่ไม่ทันกินปลาเล็ก ปลาเร็วไม่ทันกินปลาช้า ปลาตะกละฮุบเหยื่อโผงโผง โง่ยังเป็นเหยื่อคนฉลาด อ่อนแอเป็นเหยื่อคนเข้มแข็ง คนวิถึใหม่ต้องฉลาด เข้มแข็ง เสียงดัง มีเงินเป็นอาวุธ
ดูผลโหวด
 
 

'องค์ความรู้ในโลกนี้มีมากมาย
เหมือนใบไม้ในป่าใหญ่
มนุษย์เราเรียนรู้ได้
แค่ใบไม้หนึ่งกำมือของตนเอง
ผู้ใดเผยแผ่ความรู้
อันเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่น
นั่นคือกุศลอันใหญ่ยิ่ง'
 
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า












           




             ซ่อมได้ 


สถิติผู้เยี่ยมชมเวปไซต์
13997018  

ลมหายใจของใบไม้

ฝนแล้ง ป่าร้าง ว่างเปล่า
 
ทุกขลาภยิ่งใหญ่ของฉันที่ส่งผลมาถึงวันนี้คือวิทยฐานะที่เรียกขานกันว่า ชำนาญการพิเศษ
ก็ไม่รู้ว่าพิเศษสักแค่ไหน ที่รู้ๆได้มาอย่างไม่ธรรมดาโดยเฉพาะสาขาที่ฉันถูกบังคับเลือก
ก็พอจะเรียกได้ว่าชำนาญกว่าสาขาอื่นๆนั่นละมัง
ในตำแหน่งที่ได้รับทำให้งานเพิ่มขึ้นอย่างที่ไม่ต้องคิดถึงการปฎิเสธ
 
ฉันต้องเป็นกรรมการประเมินคนอื่นอย่างน้อยก็ปีละ 2 ครั้ง
ไม่รู้สึกลำบากใจเลยหากจะไม่มีงานอื่นๆรออยู่ ในด้านการสอนฉันจัดการได้
เพราะ มีใบงานและกิจกรรมสำหรับนักเรียนของฉันเตรียมไว้อยู่แล้ว
แต่งานจรอื่นๆ อย่างการรับการประเมินผลติดตามโครงการของเขตตรวจราชการนั่น
มันเรื่องเล็กน้อยเสียที่ไหนกันเล่า
 
เมื่อรับคำสั่งให้เตรียมรับการติดตามผลโครงการครั้งแรกรับฟังเฉยๆ
คิดว่า PM เร่งรัดให้ดำเนินการตามโครงการประจำปีเท่านั้น
เคยได้รับรู้มาก่อนว่า โครงการนิเทศติดตามลงที่ศนย์เครือข่ายอื่น 
รวมถึงมีงบประมาณดำเนินการที่ให้ไปไม่ใช่น้อย  
ในขณะที่ศูนยเครือข่ายฯของฉันไม่ได้รับงบประมาณในส่วนนี้ 
หรือเพราะว่าเครือข่ายฯของฉันไม่ใช่โรงเรียนขนาดเล็กที่เร่งดำเนินการกันอยู่ ?
 
อัตตอย่างหนึ่งของฉันที่ไม่เคยมองว่าอะไรสำคัญกว่าภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย  
ทำให้ฉันถูกมองว่าสร้างความสำคัญให้กับตัวเองไปเสียได้ 
ฉันต้องการให้คนอื่นมาเอาใจ อย่างนั้นเลยหรือ ? 
แล้วถ้าอย่างนั้นทุกอย่างที่ฉันสร้าง หลายอย่างที่เสียสละก็คือการสร้างค่าให้ตัวเองงั้นซี
 
แล้วผิดตรงไหนฉันเลือกจับงานที่จะต้องรับผิดชอบ งานหลักของฉัน!
ผิดตรงไหนที่ฉันไม่เห็นด้วยกับความเห็นของคนอื่นที่ดูยังไงก็ไม่เข้าท่า 
ฉันคนทำงานเพื่อความถูกต้องมากกว่าถูกใจ ฉันคนที่ไม่เคยเห็นความสำคัญของหัวโขน

คติประจำใจของฉันคงเดิม ยินดีเป็นคนกลุ่มน้อยดีกว่าเป็นปลาตายลอยตามน้ำ

ใช่ ข้อหาที่ถูกกระหน่ำมาเสมอตลอด 7-8 ปี ทำตัวมีปัญหา!
ฉันรู้ ..ฉันเริ่มรู้สึกว่ามันมีปัญหาที่นี่ตั้งแต่ยังไม่ได้ย่างเท้าเข้ามาด้วยซ้ำ  
แต่ฉันก็มา..แกล้งลืมว่าน้ำเป็นของปลา ฟ้าเป็นของนก 
ก็เห็นกับตาตัวเองว่า ในน้ำมีนกกินปลา บนฟ้ามีเครื่องบิน..
 
หลายปีที่ผ่าน ฉันมาหายใจทิ้งไปวันๆ หรือเปล่า
"มีความรู้ ความสามารถแต่ไม่แสดงออก" ฉันเป็นอย่างนั้นไหม
หรืองานโชว์ของฉันหลายชิ้นก็ยังมองกันไม่เห็น อะไรหนอปิดหู ปิดตา
 
แล้ว"คนมีความรู้ความสามารถ"อื่นๆที่เอาเปรียบให้เห็นกับตานั่นเล่า ?!? 
จรเข้ขวางคลองตัวใหญ่นั่นเล่ามองเห็นไหม ?!? 
อุปสรรคสาธารณะกองใหญ่นั่นได้มองเห็นกันไหม?!?
 
 
สงสัยต้องเอานิทาน เต่ากับกระต่ายเวอร์ชั่น 2008 มาให้อ่านกันอีกรอบ
"ไม่เป็นไร" ฉันต้องพูดประโยคนี้ใช่ไหม เพื่อปลอบใจตัวเองเหมือนทุกครั้ง
เมื่อเริ่มรู้สึกตัวว่าทำอะไรล้ำเส้นมากไปไม่ดีฉันถอยมาอยู่มุมของตัวเอง  
สร้างกรอบเล็กเล็กเป็นอาณาจักรของตัวเองใหม่เพื่อป้องกันการรุกรานที่มาต่างรูปแบบ  
รวมถึงความรู้สึกไม่ถูกต้องที่สัมผัสได้เสมอๆทุกเมื่อเชื่อวัน
 
ฉันเปิดตาเปิดใจมองอะไรหลายอย่างนิ่งนิ่งไม่ได้ไขว่คว้าหรือทุรนทุรายอยากได้อยากมีอยากเป็น 
ในความนิ่งฉันมองเห็นอะไรหลายอย่าง ชัดเจนแจ่มชัดทุกกระบวนการ ทุกกระผีกความขัดแย้ง
มองเห็นที่มาที่ไป มองเห็นแม้แต่ความลึกตื้นของสันดานดิบในตัวตนคนสันดานกา
ฉันมองเห็นทะลุแม้กระจกทึบแสง ล้วงลึกแม้ในตะกอนที่พร้อมจะปะทุขุ่นจากโคลนตม
ฉันเพียงแค่หวั่นใจ สิ่งที่มองเห็น สิ่งที่ได้ยิน จะหล่อหลอมให้ถูกกลายเป็นผิดไปหมด  
แล้วถึงวันนั้น..แม้แต่กงจักรก็คงเป็นดอกบัว
 

ฉันไม่รู้จะต้องทำอย่างไร หรือต้องเป็นปลาตายลอยตามน้ำ
จิตวิญญานของฉันคงลอยล่องไปในความว่างเปล่า
มองเห็นแต่เป้าหมายที่เลือนลางห่างไกลไปทุกที
แต่หากจะต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆก็จงภูมิใจเถอะนะ
บางที.. ฟองอากาศก็ยังคงดีกว่าปลายตายที่ลอยอืดเต็มคุ้งน้ำ..
 
 
ฝนแล้งป่าร้างว่างเปล่า
ปลายโลก เปลี่ยวเหงาฟ้านิ่ง เดียวดาย
ละอองฟองฟ่องฟุ้งผุดผลุบพร่าพราย        
น้ำขอดลอดทรายปลาตายคว้างคว้าง เต็มน้ำ.
 
 
ฟองฟ่องเจ้ายังอยู่ดีไหม.
เจ้ายังอยู่ดีใช่ไหม ?
 
 
 

"You don’t get harmony when everybody sings the same note."
- - Doug Floyd - -
คุณจะไม่สามารถหาความกลมกลืนได้ เมื่อทุกคนร้องเพลงด้วยโน้ตตัวเดียวกัน



หน้าที่ :: 36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46  


Copyright © 2012 Neric-Club.Com All Rights Reserved